Een bom voor Ikki’s eiland

Het is allemaal niet zo ingewikkeld, schreef ik een paar dagen geleden in een stukje:
[…] en kijk rond op al die ministeries die bij de BES eilanden betrokken zijn. Breng al die dossiers bij elkaar, zoek naar kruisverbanden en samenhang, bedenk waar je gezamenlijk op kunt trekken. Maak aan de hand daarvan beleidskaders en pas waar nodig wetgeving aan.
Het is allemaal niet zo ingewikkeld […]

Met die conclusie was niet iedereen het eens. Van verschillende kanten werd ik erop gewezen dat de verhouding tussen Den Haag en de eilanden complex is. En dat daarom een oplossing niet voor het grijpen ligt.
Mijn opa was een wijs man. Iedere oplossing heeft als basis een probleem, was één van zijn uitspraken waar je als kind niet veel mee kon.

Het botert niet echt tussen Den Haag en de eilanden. De redenen daarvoor zijn divers. Van de gevolgen van de koloniale geschiedenis tot het gebrek aan daadkracht van de hedendaagse politici, van de gaten in de weg tot het in stand houden van de armoede, van holle verkiezingsretoriek tot ministeriële willekeur – duizend en een oorzaken kun je bedenken.

Behalve voor Scrabble is ontwikkelingsmaatschappij ook een mooi woord als je naar oplossingen wilt kijken voor Ikki’s eiland.
Half Europees Nederland wordt opgeknapt en ontwikkeld door bommen (Brabant), rommen (regionaal) en nommen (Noord Nederland). Vaak zonder dat je het weet.
Een Bonairiaanse OntwikkelingsMaatschappij (BOM) zorgt ervoor dat al die ministeries in Den Haag en het lokale bestuur op het eiland ontlast worden. De BOM inventariseert in korte tijd al die dossiers, neemt besluiten en zorgt dat de uitvoering ter hand wordt genomen. Den Haag en Kralendijk zorgen voor toezicht en advies.
Ondertussen kan Den Haag zich bezighouden met de hoogte van het minimumloon en het bestrijden van de armoede.
Het is allemaal niet zo ingewikkeld.