Dat nadenken rare abberaties oplevert mag als bekend worden verondersteld. Neem mijn neef Moshe. Hij schreef een boekje waarin hij bewees dat het Friese Rijk ooit groter is geweest dan algemeen wordt aangenomen. Uit de onschuldige kindergrap dat het Himalaya gebergte zijn naam dankt aan het Friese ‘Hjir kinst de himel aaije” (hier kun je de hemel aaien), dacht hij het bewijs te kunnen distilleren dat ver voor onze jaartelling een groot deel van de wereld bevolkt werd door Friezen.
Dat hij geen uitgever kon vinden voor zijn theorie begreep hij wel. Voor sommige zaken is de tijd nog niet rijp.
De mevrouw die mij een paar jaar geleden in een Berlijns café ongevraagd een college gaf over de gevolgen van de klinkers in je voor- en achternaam, schoot me te binnen toen ik gisteren het interview met mevrouw Tamara van Ark, onze staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, las. (Zie: https://koninkrijksrelaties.nu/2019/01/25/staatssecretaris-van-ark-na-bezoek-aan-de-bes-eilanden-ik-heb-huiswerk-te-doen/
De theorie die de Berlijnse dame ontwikkeld had, was eenvoudig. Je kon aan de klinkers in een naam zien hoe iemand in het leven stond. Had je alleen maar aa’s en ee’s in je naam, ging je niet gebukt onder veel diepgang. Maar had je het getroffen en je had bijvoorbeeld een a en een u in je naam, liet dat zien dat je een brede visie op de wereld had. Hoe meer afstand binnen het alfabet tussen de gebruikte klinkers, des te meer diepgang.
Ik had een mooie avond.
De staatssecretaris met al die aa’s is voor het eerst op bezoek geweest op Ikki’s eiland. Die visite heeft grote indruk gemaakt.
‘Ik heb mensen in een huis zien wonen waarvan ik dacht: dat zou in Europees Nederland waarschijnlijk onbewoonbaar worden verklaard.’ Ook is zij bij huisbezoeken ‘geconfronteerd met wel heel schrijnende situaties.’
Het gevolg van het bezoek is dat er prioriteiten worden gesteld, een tijdpad wordt uitgerold en voor je het weet wordt één plus één drie.
Van nature ben ik een optimist. Ik geloof dat mevrouw Van Ark echt de schrik te pakken heeft en wil handelen. Daarom een tip: nodig onze premier maar niet uit voor de vergaderingen over de armoede op Ikki’s eiland. Zo lang meneer Rutte denkt dat je maar aan het werk moet om uit de ellende te komen, kan hij beter maar lachend blijven poseren met iedere dictator op deze aardkloot.
De armoede op Ikki’s eiland heeft een ander gezicht. Met twee banen red je het al niet. Zo lang je de AOV een fooi mag noemen, het sociaal vangnet ontbreekt als je arbeidsongeschikt wordt, een onderstandsuitkering je in staat stelt om ‘beschimmelde groente’ te kopen, hoef je niet terug te komen om van het eiland ‘te genieten’.
Eerst maar aan de slag met het huiswerk en bewijs dat die Berlijnse mevrouw geen gelijk had met haar klinkertheorie.