Zo roep je in april dat je in acht, negen maanden wel even een boek zult schrijven waarin je de balans opmaakt van 10 jaar 10.10.10. Zelfs de datum voor de presentatie had je alvast in de agenda gezet: 8 april 2020.
Zo denk je er ruim vier maanden en vier hoofdstukken later anders over.
Die vier hoofdstukken heb ik zonet weggegooid. Op een paar mooie zinnen na en wat stukjes die in een andere omgeving nog van pas kunnen komen. Al die overige woorden waren goedbedoeld en getuigden van diep inzicht, heldere denkkracht en een groot analytisch vermogen, maar aan alles komt een einde en dus ook aan deze boeiende periode waarin ik het goed met mezelf kon vinden.
Ikki’s eiland verandert. De verkeerswet van 1957 is vorige week vervangen, volgens het CBS groeit de bevolking naar 30.000 inwoners in 2030, de heer Bosman (VVD) heeft voorgesteld om het voor de eilanden veel eenvoudiger te maken om het koninkrijk te verlaten, de kamerleden van Denk waren op bezoek om te ontdekken dat er armoede heerst op het eiland, sommigen mensen krijgen merkwaardige hoge vergoedingen als ze overwegen hun handen uit de mouwen te steken, de verhoging van het minimumloon blijkt een verlaging te zijn en veel mensen vragen zich af waar het naartoe gaat.
Niemand kan er iets aan doen dat Ikki’s eiland verandert. Zo gaat het nu eenmaal. Altijd en overal.
Het besluit om het anders aan te pakken komt niet uit de lucht vallen. Twee weken geleden schreef ik al, wie weet is het beter om al die aantekeningen weg te gooien, al die invallen te deleten, om op een dag maar weer naar het eiland te gaan. Om te luisteren naar wat de bewoners van het eiland voor antwoorden hebben op de vragen van een mevrouw die mij schreef: ‘Is dit goed voor het eiland?’
‘Ik begrijp natuurlijk wel dat het weer werkgelegenheid oplevert’, schreef die mevrouw, ‘maar toch bekruipt me zo nu en dan het gevoel dat we ons eiland kwijtraken. Ik hoor altijd iedereen zeggen dat we ervoor moeten zorgen dat het unieke, het eigene van ons eiland niet verloren moet gaan. Maar wat is dat dan? En als we er al achterkomen wat dat eigene is, hoe beschermen we het dan?’
10.10.20 blijft een mooie datum om stil te staan bij het reilen en zeilen op Ikki’s eiland. In de agenda voor het komende jaar zet ik bij die datum nu: presentatie Ikki II.
Lukt het niet, heb ik in ieder geval weer een onderwerp voor een stukje.