Tijdens zijn onderzoek naar de mogelijke gevolgen van klimaatverandering voor Caribisch Nederland ontdekte de kwartiermaker Klimaattafel Bonaire, de heer Ed Nijpels, niet alleen dat er armoede heerst op de eilanden, ook zag hij een weeffout in de constructie van het Koninkrijk.
Wat je al niet tegenkomt als je je in het klimaat verdiept.
En zo wijst de heer Nijpels het kabinet erop dat het water de eilanden tot aan de lippen staat, dat armoede toch ook een dingetje is en geeft hij ongevraagd het advies om de staatkundige positie van de BES-eilanden te heroverwegen.
Als oplossing voor de weeffout denkt de heer Nijpels aan een ‘provinciale rol’ in de richting van de eilanden.*
En daarmee komt een aapje uit de mouw: de heer Nijpels heeft al een taskforce in gedachten van 12 provinciale/gemeentelijke/waterschap ambtenaren. Die taskforce wordt ‘twee jaar op Bonaire gedetacheerd of wordt twee jaar aan Bonaire uitgeleend.’ Ja, dit is zo’n zin waar je lang over na zou kunnen denken.
Wel is duidelijk dat de taskforce een opperhoofd moet hebben. Wat is er dan logischer om daarvoor iemand te kiezen die niet alleen Den Haag goed kent, maar ook weet wat het inhoudt om Commissaris van de Koning te zijn?
Ed Nijpels, de eerste Komisario BES.