bonaire.nu -28.09.2025
Het is logisch dat er nog steeds vragen leven over het ogenschijnlijk onverwachte vertrek van de twee gedeputeerden, Anjelica Cicilia en Nina den Heyer, nu alweer een handvol weken geleden.
Zo heb je twee ‘vakgedeputeerden’ die onafhankelijk van een politieke partij het aandurfden om het eiland op te laten stomen in de vaart der volkeren. Zo ben je ze kwijt.
Het concept ‘vakgedeputeerde’ klinkt mooi. Je bent als bestuurder niet gebonden aan partijdiscipline, je hoeft geen rekening te houden met de humeuren van partijgenoten en je hoeft geen programma’s en/of ideologieën te verkopen.
Het begrip vakgedeputeerde oftewel vakminister is niet nieuw. Al in de negentiende eeuw bestonden kabinetten in Nederland voor een groot deel uit mensen zonder politieke achtergrond. Bijna alle ministers van Buitenlandse Zaken tot 1948 waren bijvoorbeeld diplomaten.
Niet iedereen is overigens enthousiast over ‘vakministers’. De tegenstanders vinden dat politiek een terrein is met eigen spelregels. Ministers moeten immers tot gezamenlijke standpunten komen en alleen al door het maken van keuzes worden ministers politieke figuren en wordt een kabinet politiek, vinden zij.
De twee vakgedeputeerden die in juli ll. het veld ruimden hebben ook kennis mogen maken met de gevolgen van politiek denken. Of machtsdenken. In de politiek is macht de invloed die een persoon of organisatie heeft op andere personen of organisaties.
De Eilandsraad wilde uiteraard ook graag duidelijkheid over het vertrek van mevrouw Cicilia en mevrouw Den Heyer. Een van de leden van de raad, van de UBP-fractie, vroeg aan de gezaghebber, de heer Soliano, of hij meer wist over het ontslag van de twee.
De gezaghebber verwees naar de ontslagbrieven en vertelde dat ook hij geen extra informatie heeft.
Van speculeren houdt de heer Soliano niet.
De raad vond dat maar magertjes en bleef nog een tijdje pruttelen.
Maar de gezaghebber wees fijntjes op het feit dat hij als voorzitter gebonden is aan het besloten karakter van de vergaderingen en dat hij zich derhalve niet kan uitlaten over de interne verhoudingen.
Het is opvallend dat men van de twee ex-vakgedeputeerden wil horen wat hun motieven voor het vertrek zijn.
Je zou je vizier ook kunnen richten op de achterblijver en de nieuwkomers in het bestuurscollege.
Want het vertrek leverde niet op dat er dagen, weken een eenling het hele eiland moest besturen. Al gauw schoven twee nieuwe gezichten aan. Eentje namens M21 en eentje namens de fractie Vrolijk. De twee partijen die samen met de PDB de coalitie vormen.
Dat er twee nieuwelingen klaar stonden om de coalitie te redden, getuigt – als je positief denkt – van professionaliteit.
Maar ook laat het zien dat er een of twee keer vergaderd of in ieder geval gesproken is, over een toekomst zonder de twee vakgedeputeerden.
Daarmee bezegel je die toekomst.
En moet je niet roepen dat je verrast ben door het vertrek van die twee.