Als je het niet meer weet en toch graag het geluid van de straat wilt laten horen in je verhaal, is daar altijd de taxichauffeur. Te pas en te onpas wordt ie tot leven gewekt.
Laat het mij nu overkomen dat de ideale chauffeur een week lang mijn gids wilde zijn op Bonaire.
Vanaf de aankomst op Flamingo Airport was Ikki mijn gids, letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat hij er altijd was om mij ergens naartoe te brengen, letterlijk omdat hij na een week vond dat ik te weinig van het eiland gezien had en daarom meer dan een halve dag de tijd nam om me rond te rijden, figuurlijk omdat hij me met zijn opgewekte en heldere commentaren wegwijs maakte in de gemeenschap.
De rondrit over het eiland gebruik ik om het verhaal te vertellen, ik laat Ikki regelmatig aan het woord. Maar niet alle woorden komen letterlijk uit zijn mond. Als het mij goed uitkwam, ben ik die dunne grens tussen fictie en non-fictie overgestoken.
Ikki, dankjewel!