Als zuster Swinda Seraus mij voorstelt aan een aantal bewoners van het bejaardenhuis kijkt een mevrouw op.
‘Auke’, zegt ze, ‘dat is een Friese naam.’
Ik knik.
‘Ik heet Aafje’, zegt ze.
‘Dat is ook een Friese naam’, zeg ik, ‘prate Jo Frysk?’
‘Nee’, antwoordt ze, ‘ik ben op Curaçao geboren. Mijn vader sprak het wel. Hij was een Fries.’
Ze dommelt weer in.
Vlakbij haar zit mevrouw Raymunda (Mona) Pourier. Zij is de oudste bewoner van het eiland. 103 is ze maart jl. geworden. Zij heeft geen tijd voor het bezoek. Haar mobiel vraagt alle aandacht.
Wanneer ik zuster Swinda, die wat moeizaam loopt, mijn arm weer aanbied om de rondleiding te vervolgen, zetten een paar van de dames ‘Daar komt de bruid’ in.
‘Sommige dingen veranderen nooit’, glimlacht mevrouw Seraus.