‘Het kost een hoop tijd om een hond te leren praten. Begrijp je wat ik bedoel?’
Met priemende wijsvinger onderstreept Ikki zijn woorden.
We hebben het over hoe lastig het is om dingen te veranderen.
‘En dan heb je ook nog te maken met die klagers. Als je 99 dingen goed doet en je maakt een fout bij de honderste stap, vergeten ze die 99 goede zaken allemaal.’
We stoppen bij het café waar de Chinese eigenaar het bier in het vriesvak bewaart en de prijs het laagst is.
Vijf mannen zitten onder het afdakje.
Als we weer instappen, met twee ijskoude flesjes, wijst Ikki op de twee honden die onderuit liggen in de schaduw.
‘Die kun je wel vergeten’, zegt ie, ‘die liggen hier altijd. Die gaan nooit praten.’