‘Ben je weer thuis?’, is de vraag die op het scherm verschijnt.
‘Ja’, antwoord ik. We maken een afspraak.
Thuis. Ik bedenk dat ik de afgelopen tien dagen ook thuis was.
Zover is het nu.
Ikki’s eiland is vertrouwd terrein geworden. Ik wandel rond alsof ik er thuis hoor, klets met mensen alsof ik ook wel weet hoe het zit en zie dat dit huis opgeknapt is, daar gebouwd wordt en de zon nog altijd schijnt.
Verbleef ik de vorige keren op een stille plek op het eiland, deze keer mocht ik genieten van het bruisende hart van Kralendijk. Daar zorgden de mensen van Hotel Islander voor een thuisgevoel. Vriendelijkheid en goede zorgen waren mijn deel.
Ikki daarentegen mopperde dat hij me te weinig zag nu ik zomaar naar mijn afspraken kon wandelen. Natuurlijk zagen we elkaar regelmatig en belde hij iedere avond om te vragen of het wel goed met me ging.
Bij de boekpresentatie bij Addo’s kon ik Ikki eindelijk het eerste exemplaar van zijn boek overhandigen. Niks mosterd na de maaltijd.
De vele gesprekken hebben stof tot nadenken gegeven. In de komende dagen ga ik de notities ordenen en begin ik met het uitwerken van het eerste interview.
Daarnaast hebben verschillende politici in Den Haag allerlei uitspraken gedaan. Van Kamp tot Ganzevoort, van Blok tot Wiebes, ineens had iedereen iets te melden over de gang van zaken op de BES eilanden. Dat had wel wat beter verdeeld kunnen worden met het oog op mijn zielerust.
Vandaag schijnt de zon in Amsterdam en ben ik tevreden met mijn thuis. En met het weetje dat er nog een thuis is. Ruim achtduizend kilometer hier vandaan.
Over de presentatie bij Addo’s Books:
https://extraboneiru.com/2018/04/auke-van-der-berg-a-presenta-ikkis-eiland/
https://www.bonaire.nu/ikkis-eiland