Zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven is het Koninkrijk der Nederlanden op een historisch kruispunt aangekomen.
Niet dat Den Haag dat niet weet. Niet voor niets heeft men de heer Ruard Ganzevoort (Eerste Kamer – GroenLinks) tot voorzitter benoemd van een interparlementaire werkgroep die zich gaat buigen over knelpunten in het Koninkrijk.
Waarover hebben we het als we het over knelpunten hebben?
De zes eilanden die we als extraatje over hebben gehouden van onze koloniale avonturen zorgen voor hoofdbrekens in Den Haag.
Op eentje na dan. Saba, de kleuter van het Caribisch gebied met 2000 inwoners, is het modelkindje. Daar verloopt alles naar wens volgens Den Haag. Zij krijgt dan ook op gezette tijden een extra lolly.
De twee andere kinderen die ook nog thuis wonen, Bonaire en Sint Eustatius, zitten in het strafbankje. Zij hebben zich niet naar behoren gedragen in de afgelopen jaren met als gevolg dat ze niet zelf meer mogen kiezen hoe laat ze naar bed gaan.
De drie grotere kinderen wonen al jaren zelfstandig, maar blijken niet zo goed met die status om te kunnen gaan. Aruba is technisch failliet, Curaçao gaat ook al gebukt onder grote financiële en morele zorgen en Sint Maarten is niet alleen getroffen door een orkaan, maar weet zich ook niet zo goed raad met die zelfstandigheid.
Corruptie is de noemer waarmee de problemen van de eilanden samengevat kunnen worden. Het spreekt voor zich dat daarmee moreel verval, criminaliteit en nepotisme zich ook aan het front gemeld hebben. Het nadeel van corruptie is namelijk dat het niet deugt. Als je te koop bent, bepaalt de betaler de koers.
Om de heer Ganzevoort en zijn werkgroep wat op weg te helpen om die knelpunten te ontrafelen, is het misschien handig om als eerste de gevolgen die onze koloniale geschiedenis meebrengt onder ogen te zien.
Consequent de bevolking ondergeschikt houden, stelselmatige uitbuiting en systematische onderdrukking laten diepe sporen na.
Als je vindt dat je daar in 2019 niet meer mee aan kunt komen, bedenk dan maar dat in Europees Nederland het vrouwenkiesrecht niet al in 1135 tot stand kwam en dat onze ethische wetgeving niet dateert van 1356.
Alles heeft tijd nodig.
Een samenleving die eeuwenlang als wingewest heeft gediend en pas sinds relatief kort mee mag praten over haar lot, heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen tot volwaardig gesprekspartner.
De voorwaarde voor een betere verstandhouding binnen het Koninkrijk, volwaardigheid, struikelt over allerlei praktische zaken.
Den Haag spreekt met haar partners om te beginnen niet in hun taal. En kent bijvoorbeeld niet de schaamte die sommige eilandbewoners hebben als zij tijdens een vergadering in Den Haag iets niet begrijpen. Weet niet hoe wereldvreemd de Haagse wereld sowieso is voor de buitenstaander en heeft daarnaast de beschikking over meer hulptroepen in de vorm van ambtenaren dan sommige eilanden als bewoners kennen. Om maar wat te noemen.
Over knelpunten gesproken.
Het voorafgaande betekent overigens niet dat de inwoners van Caribisch Nederland nu naar de kraan kunnen hollen om hun handen in onschuld te wassen.
Als je stemt op een corrupte politicus komt dat niet omdat het moederland je dat oplegt. Dat vakje vul je zelf in.
Om keer op keer te bellen dat het geld op is, terwijl je al lang op kamers woont, is op een dag ook wat puberaal. De hand in eigen boezem steken kan geen kwaad. Niemand is alleen maar onschuldig.
Over knelpunten gesproken.
Het wordt eerder een marathon die de heer Ganzevoort moet afleggen dan de honderd meter sprint.
Gelukkig, aan beide kanten van de oceaan wonen mensen die van goede wil zijn. Ook buiten de politiek.
Misschien moet de werkgroep zichzelf maar een extra opdracht geven. Om als die knelpunten eenmaal in kaart zijn gebracht, in alle rust mogelijke oplossingen te formuleren en uit te dragen.