James Finies – NKBB – Nos ke Boneiru bèk
Een paar weken geleden schreef Boi Antoin, de hoofdredacteur van Extra, een opiniestuk waarin hij vaststelt dat James Finies, leider van de beweging ‘Nos Ke Boneiru Bèk’ (NKBB – ‘Wij willen Bonaire terug’], zijn hoofd op orde moet zien te krijgen.
(zie: https://www.facebook.com/ElvisTjinAsjoe/posts/919712748175653?__tn__=K-R )
De aanleiding voor deze wat brute vaststelling is het advies dat Finies gaf aan de bevolking van Ikki’s eiland met het oog op de a.s. verkiezingen van 20 maart. Dat advies van James Finies was simpel: stem blanco of blijf thuis.
Daarmee verloor Finies het laatste greintje geloofwaardigheid en laat Finies iedereen die ooit met hem gestreden heeft in de kou staan, volgens de hoofdredacteur.
Er valt voor Antoin eventueel nog te leven met die blancostem als uiting van protest. ‘Maar nooit en te nimmer kan men dulden dat getornd wordt aan het onvervreemdbare stemrecht, door tegen mensen te zeggen om niet te gaan stemmen. Dat kan niet.’
Het heeft even geduurd, maar ondertussen maak ik al heel wat jaren gebruik van mijn stemrecht. De eenzame weg die ik mijn jonge jaren bewandelde, was geplaveid met mijn gelijk. Het duurde een tijdje voor ik inzag dat deze route ook al niet naar het beloofde land leidde.
Wil je de wereld veranderen of naar je hand zetten, zul je medestanders moeten zien te vinden die in je verhaal geloven. Met argumenten en geld kun je als het meezit een eind komen.
Een democratie bewijst haar kracht door haar houding tegenover een afwijkende mening. Alleen met argumenten kun je proberen je tegenstander te overtuigen van jouw gelijk.
Iemand wegzetten als halve zool is geen argument. Ook al erger je je aan de houding van je opponent, je zult moeten wegen welke woorden je kiest als je hem wilt vertellen hoe je erover denkt.
Met de vaststelling dat het vreemd is ‘dat alleen James Finies de zaken zo ziet, zoals hij ze ziet’, ontneem je iemand het recht op een eigen visie. En dat in een stuk waarin je waarschuwt voor de heilloze weg die totalitaire systemen kenmerken.
Al vind je de zienswijze van Finies vreemd, het is geen argument.
Interessanter was het geweest om een aantal vragen aan Finies voor te leggen. ‘Wij willen Bonaire terug’: wie zijn ‘wij’? Hoe denkt hij zijn doel te bereiken? En hoe ziet de grondwet er te zijner tijd uit als de onafhankelijke staat Bonaire gestalte heeft gekregen? Hoe ziet de economie van dat nieuwe land eruit?
Met de antwoorden op die vragen kun je om de tafel. En de voors en tegens afwegen.
Komen er geen antwoorden, is Finies het gezicht van de onvrede over de geschiedenis en het ongenoegen over de huidige gang van zaken op het eiland.
Niet meer en niet minder.
Het aardige van een democratie is dat niemand hem die rol mag ontzeggen.
Op 20 maart ga ik naar de stembus. Om gebruik te maken van een zwaar bevochten recht.