Je kunt op verschillende manieren reageren op het bericht dat de Nationale ombudsman en de Kinderombudsman gezamenlijk een onderzoek gaan houden naar de problemen van jongvolwassenen die in armoede leven op Bonaire, Sint Eustatius en Saba.
Je kunt denken: gelukkig, er gebeurt wat.
Je kunt denken: hé, ik dacht dat er al wat onderzoeken naar de armoede op de eilanden zijn geweest.
En je kunt denken: het is me wat.
‘De Nationale ombudsman en de Kinderombudsman gaan in kaart brengen waar jongvolwassenen die in Caribisch Nederland in armoede leven tegenaan lopen’, staat er in de brief die naar een paar ministers en staatssecretarissen is gestuurd.
Om de onderzoekers alvast wat op gang te helpen: je kunt twee woorden, armoede en gevolgen, in Google invoeren. Je weet niet wat je ziet – Ongeveer 1.120.000 resultaten in 0,37 seconden. Niet schrikken: op de eerste pagina is het al duidelijk – armoede heeft invloed op je leven.
‘Ook gaan zij onderzoeken welke oplossingen en ondersteuning jongvolwassenen verwachten van de overheid en maatschappelijke organisaties’, staat in de omschrijving van de opdracht.
Vermoedelijk is hier een woord weggevallen. Wat die arme drommels verwachten kun je wel raden. Aardse rijkdom en geluk.
Moeten we het niet hebben over wat ze kunnen of mogen verwachten van die overheid en van al die organisaties?
Of kan dat pas rond 2027 als alle leeftijdscategorieën onderzocht zijn en niet alleen vaststaat dat een deel van de bevolking op de eilanden in armoede leeft, maar ook dat dat gevolgen heeft.
Dat die gevolgen er zijn, weten de twee ombudsmannen nu al, hoor. Want na al het gereis en gecijfer hopen ze ‘concrete aanbevelingen te doen om armoede te voorkomen en te bestrijden.’
Het is me wat.