Foto: Ingrid Bouws
Ook mr. Saltman is boos, erg boos zelfs, over de gang van zaken op het eiland met betrekking tot het financiële beleid. Op Facebook publiceerde hij een gepeperde open brief waarin hij de Gezaghebber vroeg: ‘Waarom heeft u niet al eerder hard ingegrepen en met twee vuisten op uw lessenaar geslagen? WIE is er nu de baas? Of zijn we allemaal gewoon de weg kwijt?’
Uit de reacties blijkt dat een deel van de eilandbewoners de moed verloren heeft als het om het lokale bestuur gaat. Een ander deel stelt vast dat het maar beter zou zijn als Nederland de lokale politici met verlof stuurt en zelf het heft in handen neemt.
Die wens gaat vaak gepaard met de opmerking dat het eiland niet genoeg capabele mensen kent voor bestuursfuncties.
Dat niet iedereen met die veronderstelling instemt, is niet verrassend.
Nog afgezien van de vraag of er geen competente eilandbewoners zijn, is het gewaagd om te denken dat uit Europees Nederland afkomstige bestuurders en ambtenaren er als vanzelf in zullen slagen de zaak op de rails te krijgen.
Een blik op Statia maakt de toeschouwer al huiverig voor die conclusie en als je je voorstelt dat alle bij de toeslagenaffaire betrokken ambtenaren naar Ikki’s eiland worden weggepromoveerd, kun je net zo goed de stop eruit trekken.
In de reacties op de brief van mr. Saltman kwam ook de oproep aan Europese Nederlanders om een nieuwe partij te beginnen voorbij. Die oproep is aardig om over na te denken: bieden bestaande partijen te weinig ruimte aan nieuwkomers om een bijdrage te leveren of leven die aardappeleters zo op hun eigen eiland dat ze geen aansluiting zoeken bij de maatschappij waarin ze leven?
Of ze hebben geen zin in politiek natuurlijk.
Of de open brief al beantwoord is, is mij onbekend. Maar ik gok van niet. Want de afgelopen week heeft laten zien dat communicatie niet het sterkste punt is van de huidige bestuurders.