Hugo de Jonge, minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening.
Beeld: ©RVD – Valerie Kuypers en Martijn Beekman
De deal: Tenminste 66% van de nieuw te bouwen huizen moet betaalbaar zijn voor de inwoners.
Binnenkort (eind juni) komt Hugo de Jonge, minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, weer naar Bonaire. Zijn ambtenaren hebben veel moeite gedaan om met verschillende belanghebbende afspraken te maken om ‘de deal’ vorm te geven en te laten slagen. Een essentieel uitgangspunt van de deal moet zijn dat tenminste 66% van de te bouwen woningen bestaat uit sociale woningen, midden huurwoningen en betaalbare koopwoningen (*).
Daar gaat het immers om, betaalbaar wonen voor de inwoners van Bonaire.
De voorbereidingen van de deal
Begin maart is er een symposium Betaalbaar Bouwen geweest waar een publieke uitvraag is gedaan aan de marktpartijen. De vraag was om concrete voorstellen om snel en veel te bouwen, op door het OLB tegen gunstige koopprijs aangeboden bouwrijpe overheidsgrond.
Hierop is geen enkel voorstel binnengekomen.
Voorts zijn er overleggen geweest, maar daarvan is formeel niets naar buiten gekomen.
Hoe nu verder….
1. Hugo wil een handtekening onder de woningdeal want dat is ook goed voor zijn imago;
2. De ontwikkelaars, sommige [oud-] politici en makelaars hebben zich in de wandelgangen geroerd, contacten aangesproken en krachten gebundeld. Zij willen af van de 66% betaalbare woningen want het restant (33%) voor de vrije markt vinden ze veel te weinig, daar in de vrije makt het echte geld te verdienen is.
De schijnoplossing…
1. Hugo verlaagt de 66% betaalbare woningen en verhoogt daarmee het deel voor de vrije markt. De handtekening en foto moment lijken gegarandeerd;
2. De ontwikkelaars, makelaars en sommige [oud-] politici hebben in de coulissen op dit moment gewacht en worden nu wel enthousiast, er is immers geld te verdienen. Het BC zet nu met genoegen ook hun handtekening want het kapitaal kan binnen de huidige groep worden verdeeld.
De gevolgen:
1. De inwoners van Bonaire krijgen aanmerkelijk minder betaalbare woningen en worden ook hierin achtergesteld tov Europees Nederland, waar de eis van tenminste 66% betaalbaar wonen wel gehandhaafd wordt;
2. De ontwikkelaars, makelaars en sommige [oud-] politici ‘oogsten’ rustig verder en worden bijna slapend rijk. Ook bestemmingsplan en vergunningen zal hen niet weerhouden;
3. De natuur op Bonaire schiet er bij in.
Samenvatting van de deal:
De inwoners van Bonaire, waarvoor deze deal bedoeld was, schieten er nu (geen huis) en in de toekomst (geen natuur) bij in en de rest geniet er rijker en lachend van.
De oplossing:
Houd de eis van tenminste 66% betaalbare woningen vast. Laat, daar waar dit in specifieke gevallen financieel niet rond te rekenen is, Europees Nederland een bijdrage leveren. Dan kun je spreken van een echte deal met aan beide zijden van de Oceaan winnaars.
Noot:
(*) sociale huurwoningen: tot USD 937 p/m, midden huur woningen van USD 937 tot USD 1000 p/m en betaalbare koopwoningen tot USD 225.000