Het wil nog niet echt vlotten met de Kerstgedachte. Ja, overal zijn mooie plaatjes te zien met kerstbomen, eten en sneeuw. Ook al heeft het de laatste jaren weinig gesneeuwd op het eiland.
Wat zo te lezen ontbreekt is de liefde en onbaatzuchtigheid die hoort bij deze Decemberdagen.
De verhouding tussen lokaal bestuur en de waarnemend rijksvertegenwoordiger is naar een dieptepunt gezakt. De ingreep van die rijksvertegenwoordiger om tijdelijk het afvaldossier onder zijn hoede te nemen, is slecht gevallen bij de Eilandsraad.
In plaats van even diep adem te halen en over al dan niet gekwetste ego’s heen te stappen om met z’n allen te overleggen, is gekozen voor de postbode.
Uit een van de brieven van de eilandsraad blijkt dat begrijpend lezen inderdaad problematisch is in het Koninkrijk.
Eén van de argumenten van de rijksvertegenwoordiger om niet op commando op te draven bij de Raad, is een verwijzing naar een artikel in de WOLBes. Uit dat artikel blijkt dat de waarnemend rijksvertegenwoordiger alleen verantwoording af dient de leggen aan de minister van BZK. Overigens is de meneer in kwestie wel te porren voor een informeel gesprek met alle betrokkenen over de mogelijke aanpak van het afvalprobleem.
Dat WOLBes-argument vindt de Raad maar niks. Zij vindt dat de rijksvertegenwoordiger zich achter een wetsartikel verschuilt.
Om te laten zien dat men zich niet zomaar laat ondersneeuwen, noemt de raad de rijksvertegenwoordiger daarom ‘Bestuurscollege a.i.’ Om deze vondst van een gouden randje te voorzien, verwijst de Raad ook naar een artikel in WOLBes. Voor de Raad is het spijtig dat die door hen gebruikte verwijzing op een andere functie van toepassing is.
Gezien de ernst van de afvalproblemen is het meer dan wrang dat de bewoners naar dit toneelstukje mogen kijken. Anderzijds illustreert het mogelijk waarom dit probleem jaar in, jaar uit bestaat.
Een brief aan de Gezaghebber van de directeur-bestuurder van de Stichting Across the Isles wijst op nog meer rumoer rondom het Bestuurscollege.
Die directeur is boos.
De tot voor kort onbekende stichting kwam in november in het nieuws omdat zij 500.000 euro van de Nederlandsche Bank kreeg o.a. voor een project om stil te staan bij het slavernijverleden. Dat project zou gestalte op het terrein van de voormalige Plantage Fontein.
De verrassing was groot op het eiland. Niet iedere dag wordt er een half miljoen cadeau gegeven aan iets of iemand op het eiland.
Daarnaast wisten weinig mensen van het bestaan van de stichting. Ook de eigenaar van de grond, de overheid, wist niet dat een stichting over haar grond dacht te kunnen beslissen.
Twee gedeputeerden spraken dan ook hun verbazing uit in de media.
De directeur-bestuurder verwacht dat de Gezaghebber ingrijpt en met name één gedupeerde een standje geeft. Die gedeputeerde zou in het openbaar gezegd hebben dat het hele project van de stichting geen ‘politiek draagvlak’ heeft.
Om ‘grote financiële en reputationele schade’ te voorkomen, wil de stichting graag dat zij van alle smetten vrij wordt verklaard.
Aardig samengevat in de zevende wens c.q. eis aan de Gezaghebber:
Is het Bestuurscollege bereidt op zeer korte termijn een besluit te nemen dat tenminste inhoudt dat er geen enkele bestuurlijk of politiek bezwaar bestaat tegen Across the Isles/Across the Seas, een breed gedragen cultureel-maatschappelijke initiatief?
Reputationeel zou het handig zijn om taalfoutjes te lijf te gaan met al die correctiemogelijkheden die een tekstverwerker tegenwoordig biedt, maar dit terzijde.
Interessanter is de wens dat het Bestuurscollege maar snel moet vertellen dat er geen enkel bezwaar bestaat tegen de stichting. Een volgens eigen zeggen breed gedragen initiatief, waar tot een paar weken geleden niemand van gehoord had.