En dan staat er dit op de pagina van LacBaai: Vanaf Zondag 27 november is LacBaai restaurant gesloten.
Thuis
Daar zit je, bijna 8000 kilometer van huis. Het is maandagavond, half negen. Op mijn telefoon knippert een lichtje. Er komt een berichtje binnen.
‘Heb je wel goed gegeten?’
Ik glimlach als ik de volgende regel lees.
‘ps-je: ik ben niet je moeder, hoor.’
Even ben ik stil.
In de afgelopen twee jaar heb ik het geluk gehad om dichtbij Persia, Raoul en Marcel te mogen logeren als ik op het eiland was.
Als ik terugkwam van een interview, van een bezoek, van een gesprek, altijd waren zij er om de dag door te nemen. We hebben ernstige gesprekken gevoerd over het leven en nog meer, over de dagelijkse perikelen, over het eiland en over alles. We hebben veel gelachen.
Maar het belangrijkste is dat zij mij het gevoel hebben gegeven dat ik thuis was, ook al was ik ver van huis. Gauis Plinius Maior, beter bekend als Plinius de Oudere, wist het mooi te zeggen zo’n tweeduizend jaar geleden: Thuis is waar het hart is. Om tegeltjeswijsheden kun je lachen, maar het aardige is dat ze verpletterend simpel samenvatten waar het om gaat in het leven.
Ja, ik had die maandag gegeten, maar natuurlijk niet zo lekker als bij jullie.
Persia, Raoul en Marcel, ik ga geen preek houden, geen lange brief schrijven. Het is mooi dat we elkaar hebben leren kennen.