De vier heren zijn zo te horen enthousiast over het plan samen een huis te bouwen. Een paar jonge voorbijgangsters hebben geen rustgevend effect.
De oudere dame die aan het tafeltje naast mij haar thee drinkt, schudt haar hoofd.
‘Mannen’, zegt ze glimlachend.
Ik knik.
‘Als we daarover gaan hebben, hebben we niet genoeg aan een middag’, zegt ze.
Ik glimlach ook maar.
‘U schrijft toch over het eiland? Ik zou u veel kunnen vertellen.’
‘Misschien kunnen we bij mijn volgende bezoek afspreken’, stel ik voor.
‘Dat is goed’, zegt ze, ‘heb ik nog tijd om na te denken.’
We wisselen onze nummers uit.
‘Want het zijn natuurlijk wel onze zonen,’ zegt ze. ‘Wij voeden ze op.’
De heren bestellen nog een rondje.