Waar we over praten als we over FCB praten

Het zat eraan te komen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en de directie van Fundashon Cas Bonairiano (FCB) staan lijnrecht tegenover elkaar als het gaat om de oplossing voor de woningnood op Ikki’s eiland.
Staatssecretaris Knops laat in zijn antwoord op vragen van twee kamerleden over deze problematiek weten dat die directie, in de persoon van Ben Oleana, de oplossing in de weg staat. Oleana heeft zich niet aan de afspraken gehouden volgens de staatssecretaris. (zie: https://koninkrijksrelaties.nu/2018/05/15/knops-directie-fcb-staat-gezamenlijke-aanpak-tekort-sociale-woningen-in-de-weg/
Het spreekt voor zich dat FCB dat verwijt niet op zich laat zitten. Zie: https://koninkrijksrelaties.nu/2018/05/16/fcb-slaat-terug-het-is-knops-die-huur-onnodig-duur-maakt/
Dat de woningzoekenden op het eiland de dupe zijn van dit conflict behoeft geen uitleg.

Ruim drie jaar geleden leerde ik Ben Oleana kennen. Sindsdien spreken, appen en bellen we veel. Mede door Oleana heb ik het eiland leren kennen. Niet alleen doordat hij mij wegwijs maakte in de samenleving, maar ook door hoe Ben is.
In Ben Oleana klopt het hart van het eiland. Met alles wat daarbij hoort. En dat is zo nu en dan nogal wat.
Kijk niet op als je met Ben Oleana schaakt. Er valt een pion van het bord, een paard maakt een bokkensprong en een loper holt een andere richting op dan verwacht.
Maar bovenal klopt het hart voor zijn eiland.
En daar praten we over als we over de problemen rondom FCB praten.

In de afgelopen jaren zijn er verschillende varianten voor oplossingen voorbij gekomen. Soms leek de oplossing nabij, dan verdween dat verhaal weer in de Haagse mist en kwam de volgende variant op tafel. Om moe van te worden.
Maar Oleana bleef vergaderen, luisteren en overleggen. Na afloop van de zoveelste poging wist hij vaak zijn frustraties helder vorm te geven. Want uiteindelijk kwam het altijd op hetzelfde liedje neer: ga maar samenwerken met een Nederlandse corporatie. Dan komt alles goed.

In november 2017 leek het erop dat iedereen zich kon vinden in de oplossing waarbij FCB inderdaad aan de hand van een Nederlandse woningstichting de woningnood te lijf zou gaan.
Bij deze constructie werd voor de zoveelste keer FCB niet als volwaardige partner gezien. De Nederlandse corporatie krijgt het geld en gaat bouwen. FCB is het loket. Dat binnen een van die constructies FCB uiteindelijk de huizen in haar bezit krijgt, is een welkome troostprijs. Maar ook deze constructie gaat voorbij aan de kern van het verhaal.

Die kern kun je samenvatten met dit citaat uit het interview dat Oleana gisteren gaf op Energiavision.tv:
“Zelfstandigheid is belangrijk voor Bonaire en FCB. Wat er zelf gedaan kan worden moet ook zelf gedaan worden. Dat versterkt de Bonairiaanse samenleving.’
Nog duidelijker was Oleana in het interview drie jaar geleden:
‘Waarom pakken ze ons onze trots af?’, vroeg Oleana indertijd. ‘We hebben gevraagd: help ons even. We hebben ondertussen bewezen dat we op eigen benen kunnen staan. Maar wij worden niet gelijk behandeld. Dat maakt me boos.’
(Zie: http://ikkiseiland.com/2015/08/07/ben-oleana-je-moet-eerst-naar-jezelf-kijken/)

Daar praten we over als we over FCB praten. Over het gevoel dat je geen gelijkwaardige partner bent.
Den Haag zal misschien haar hoofd schudden over deze houding. Omdat zij nooit op die stoel van afhankelijkheid heeft gezeten. Haagse onschuld zou je het kunnen noemen, maar daar gaan we het vandaag maar niet over hebben, belangrijker is om naar de toekomst te kijken.

Oleana heeft in zijn onmetelijke wijsheid uiteindelijk zijn hand weer uitgestoken richting Hofstad in een brief vorige week.
Het woord is nu aan Den Haag.
Neem die hand van Oleana aan. Ga om de tafel en neem de voorstellen van FCB serieus. Stel de vragen die gesteld moeten worden bij al die sommen en ideeën. Denk mee over oplossingen.
Maar begin met respect te hebben voor de ander.
In dat woord zit het gelijk van Oleana.