Samen met de Caribische delen van het Koninkrijk blijft Nederland werken aan een goede toekomst, aldus de Koning op Prinsjesdag 2015. Wie zou deze veelbelovende doch nietszeggende passage hebben bedacht? Werken aan een goede toekomst vereist veel meer inspanning dan Nederland bereid is in te zetten voor reguliere ondersteuning van de landsdelen. De resolute steun voor rechtshandhaving, ingegeven door een Nederlands belang, steekt schril af tegen de inertie met betrekking tot de ondermaatse kwaliteit van het onderwijs in de landsdelen. Falend onderwijs heeft gevolgen voor burgerschap en de rechtsstaat. Ook op dat terrein zou Nederland moeten werken aan een goede toekomst. Daarentegen worden de Caribische landen door Nederland ervaren als een last, niet als een opdracht. Maar al te graag zou Nederland het tegenwoordig zonder deze gewesten willen doen. In spiegelbeeld geldt dit ook voor de Caribische delen van het Koninkrijk. Over en weer domineert kommer en kwel in plaats van de ambitie er samen het beste van te maken. Koninkrijksrelaties draaien rond de ondersteuning die Nederland de landen biedt, zolang zij daar gebruik van willen maken (Hillebrink). Wie het beter weet, mag het zeggen.
10.10.10
Op 10 oktober 2010 (10.10.10) werd het land de Nederlandse Antillen opgeheven. Curacao en Sint Maarten werden een land, net als Aruba dat al eerder was geworden, en de eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba (BES eilanden) werden ingelijfd in Nederland als openbare lichamen, een soort van gemeenten.[3] Zowel in Nederland als in de Caribische delen van het Koninkrijk werd 10.10.10 gezien als een urgente structurele verandering waarvoor alles moest wijken. Kennelijk was de structuur van de voormalige Nederlandse Antillen de bron van alle kwaad; 10.10.10 zou daar korte metten mee maken. Een reden om uitbundig te vieren, met tromgeroffel, dans, muziek en de fine fleur van een Koning van Duytschen Bloet en een Latijns-Nederlandse Koningin.
Lees verder: http://www.comitekoninkrijksrelaties.org/de-last-van-de-caribische-delen