Chris van Dam – Foto: cda.nl
Gisteren hield het nieuwe lid van de Tweede Kamercommissie Koninkrijksrelaties namens het CDA, de heer Chris van Dam, zijn maidenspeech.
Voor hij kamerlid werd, was de heer van Dam 35 jaar politieman en officier van Justitie. Naar eigen zeggen heeft hij in die jaren de rechtsstaat leren liefhebben.
Wat een prettig idee is als je dan toch dat soort functies uitoefent.
In de voorbije weken heeft het kamerlid goed om zich heen gekeken. Eén van zijn conclusies is dat er ‘in de West nog een wereld te winnen is als het gaat om de rechtsstaat’. Dat die wereld gewonnen moet worden, is nodig want ‘een goed functionerende rechtsstaat is een basisvoorwaarde om als land, als stad, als samenleving te kunnen functioneren’.
Dat er nog wat te winnen valt, laat zien dat de heer van Dam onder ogen ziet dat er iets schort aan het functioneren van de rechtsstaat in de West.
De heer van Dam noemt wat voorbeelden van dat gebrekkig functioneren in het Caribisch gebied. Het ongekend aantal verkeersdoden en die onbetrouwbare politici.
Dat een lid van het CDA niet zo veel ziet in een lat-relatie, past bij de visie op de samenleving. Iets met hoekstenen, staat me nog bij.
Derhalve vindt de heer van Dam dat de banden tussen de eilanden en Nederland niet vrijblijvend zijn. Je moet het als een eeuwenoude familie zien. Binnen deze familie wil het CDA een trouw lid zijn. Dat je binnen families nu eenmaal verschillende karakters hebt, neem je maar op de koop toe, uiteindelijk ben je er voor elkaar. In voor- en tegenspoed.
Raar is dat de heer van Dam over het hoofd ziet dat de rechtsongelijkheid binnen het Koninkrijk der Nederlanden een veelkoppig monster is. Terwijl hij zegt veel rapporten te hebben gelezen.
Er zijn natuurlijk heel wat bomen gesneuveld in de voorbije jaren voor al die onderzoeken, waardoor de heer van Dam vermoedelijk het bos niet meer ziet. Maar Google is een goede vriend in deze. Zoek maar eens op Commissie Spies. Lees de verslagen over het niet willen vaststellen van een sociaal minimum. Ontdek dat het sociale vangnet in de West grotendeels ontbreekt.
Het komt niet vaak voor dat een kamerlid de samenleving een woordverbod oplegt. De heer van Dam durft het aan.
Degene die het woord kolonialisme in de mond neemt, wordt zonder verder mankeren in de verdachtenbank gezet:
‘Allereerst het woord ‘kolonialisme’. Dat hoor ik geregeld. Het wordt vooral uitgesproken door mensen die bezig lijken met hun eigen belang, niet met het belang van de gewone mensen, de mensen die langs de weg naar school lopen, de mensen die een dak boven hun hoofd willen. Laat ik dit zeggen: iedereen die tegenover mij het woord ‘kolonialisme’ in de mond neemt, maakt zich bij mij op voorhand verdacht.’
Aan het einde sprak de heer van Dam zijn hoop en verwachtingen uit. Hij rekent op de dertigers. Dat doe ik dan ook maar: Laten wij vooral vertrouwen hebben in de volgende generatie. De dertigers. Goed opgeleide mensen, capabel, optimistisch, positief. Die vaak na een opleiding en werkervaring zich willen aansluiten bij het CDA, zich willen ontworstelen aan de gesloten cultuur van wij tegenover zij, die gewoon in een fatsoenlijk land willen wonen. Een land waarin begrip is voor de geschiedenis, een land waarin iedereen gelijk wordt behandeld, een land waarin diversiteit even vanzelfsprekend is als yoghurt. En een land waarin iemand pas verdacht is als daar reden voor is.
—
De toespraak van meneer Van Dam: https://koninkrijksrelaties.nu/2019/02/13/koninkrijk-is-geen-vrijblijvende-latrelatie/