‘Iedereen moet mee kunnen doen’ is de vriendelijke titel van het gezamenlijke jaarverslag 2018 van de Nationale ombudsman, de Kinderombudsman en de Veteranenombudsman.
In het rapport stelt de ombudsman vast dat het niet echt opschiet met de armoedebestrijding in Caribisch Nederland. Gelukkig schijnt ergens achter de horizon de zon, weet de ombudsman. Deze conclusie is gebaseerd op het kennismakingsbezoek van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, mevrouw Van Ark, aan de eilanden. Dat bezoek heeft de staatstsecretaris doordrongen van ‘de ernst van de problematiek’. Zij heeft zelfs gezegd dat ‘ze stappen wil zetten’. ‘Een positief signaal’, vindt de ombudsman.
Kritisch als de ombudsman is, start hijzelf, dit jaar nog, een onderzoek naar de armoede op de eilanden. Om hieruit de conclusie te trekken dat al die ombudsmannen niet echt vertrouwen hebben in de aanpak van de staatssecretaris is voorbarig en getuigt van cynisme. Een houding waar niemand beter van wordt.
‘Niemand kan de ombudsman voorschrijven hoe hij zijn taak moet uitvoeren’, staat in de taakomschrijving van het instituut op parlement.com.
Maar je mag vast wel een tip geven aan de club.
In plaats van het zoveelste onderzoek naar de armoede, zou het aardiger zijn als de ombudsman gaat onderzoeken waarom de overheid al die rapporten die in de afgelopen jaren zijn verschenen over dit onderwerp naast zich heeft neergelegd.
De waarheid daaromtrent boven water halen, is zonder twijfel onthullender dan over een half jaar met de conclusie komen dat er stappen moeten worden gezet.
Die slotsom kennen we al.