André Bosman, lid van de Tweede Kamer voor de VVD, kun je daadkracht niet ontzeggen. Binnen de vaste commissie voor Koninkrijksrelaties is de heer Bosman een van de meest actieve leden.
Op dit moment zit de heer Bosman te broeden op een reactie op het antwoord dat de Raad van State heeft gegeven op een wetsvoorstel van zijn hand. Met dat wetsvoorstel wil het kamerlid het voor Aruba, Curaçao en St. Maarten eenvoudiger maken om uit het Koninkrijk der Nederlanden te stappen. Simpel gezegd: de drempels die vastgelegd zijn in het Statuut (1954) kunnen wat Bosman betreft worden geslecht. Als de meerderheid van de lokale politiek vindt dat het tijd is om op eigen benen te staan, moeten de obstakels zoals in het Statuut omschreven, niet langer in de weg staan.
Ook stelt de heer Bosman voor dat de andere drie eilanden, Bonaire, St. Eustatius en Saba, weer in het Statuut worden opgenomen. Zodat ook zij eenvoudiger de keuze kunnen maken om het Koninkrijk de rug toe te keren.
Als extraatje heeft de heer Bosman negentien kamervragen ‘over het dekolonisatieproces van de voormalig Nederlandse Antillen’ aan de staatssecretaris van Koninkrijksrelaties, de heer Knops, gestuurd. Met die vragen wandelt het kamerlid langs de spelregels van dekolonisatie zoals die o.a. zijn vastgelegd in VN resoluties.
De Raad van State zal ongetwijfeld met allerlei verwijzingen komen naar Statuut, grondwet en VN voorwaarden, om te laten zien dat het leven ingewikkelder is dan een kamerlid zich voor kan stellen.
Opvallend is dat er bijna geen reacties zijn te vinden van politici, actievoerders en overige bewoners van de eilanden op dit wetsvoorstel van de heer Bosman.
Naar alle waarschijnlijkheid speelt hier beeldvorming een rol. Als VVD-kamerlid heeft de heer Bosman de pech dat men niet objectief naar zijn voorstellen wil of kan kijken. Uitspraken van vooraanstaande partijgenoten hebben ervoor gezorgd dat de VVD nu eenmaal niet gezien wordt als die attente hartsvriendin van de eilanden. Dat de heer Bosman graag en regelmatig wijst op het vaak falende financiële beleid van lokale politici, draagt ongetwijfeld bij aan die beeldvorming.
Je zou verwachten dat politici, actievoerders en overige bewoners van de eilanden op een rustige avond toch een half uurtje nadenken over het voorstel en de vragen van de heer Bosman.
In het eerste kwartier zou je kunnen proberen je (voor)oordelen overboord te zetten. Daarna heb je nog een kwartier om een mening te formuleren over de voorstellen.
Of je het nu allemaal onzin vindt wat die meneer bedenkt, of een briljant idee, het gaat over de toekomst en de verhoudingen binnen het Koninkrijk.
En ook al val je van vermoeidheid van je stoel, weer die discussie zuchtend, in dat schuitje zitten we. Dat is wel een half uurtje piekeren waard.
Zie:
https://www.tweedemonitor.nl/kamervraag/2019Z15876
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-35119-2.html