Optimisme is een goede eigenschap vind ik, al noemt mevr.I. me regelmatig dom. In maart 2015 bezocht ik Ikki’s eiland voor het eerst. Na die twee weken wist ik het zeker: nog één bezoek in het najaar en ik had genoeg materiaal voor een boek.
Het is anders gelopen. Na de eerste serie interviews zag ik al gauw in dat de wereld wat ingewikkelder is dan ik graag wil en dat het boek later zou komen. Om de interviews, de eerste indrukken en wat achtergrondinformatie alvast te delen, verscheen ikkiseiland.com op 23 juni 2015 online.
Ruim 5 jaar later plaats ik vandaag de 500e bijdrage op de site. Een jubileum een glas Fanta waard. En stel ik vast dat het vijf bijzondere jaren zijn geweest, deze Ikki-jaren. Bijzonder omdat het waardevolle contacten heeft opgeleverd, bijzonder omdat het mijn denken over alles in deze wereld aangescherpt heeft, bijzonder omdat ik heb ontdekt dat er ondanks de afstand nog een plekje op deze aardbol is waar ik me een beetje thuis voel.
Dat ik als ondertitel voor de site De horzel van het Koninkrijk heb gekozen indertijd, zegt niet alleen iets over mogelijke vooringenomenheid. Ikki’s eiland is een voorbeeld van hoe we omgaan met de koloniale erfenis van het Koninkrijk der Nederlanden.
Richtte ik mijn pijlen de eerste jaren op Den Haag als ik het nodig vond kritiek te leveren, in de loop van de tijd kon ik er toch niet omheen dat ook politici op het eiland niet alleen maar vakwerk leveren.
Ook de komende vijf jaar hoop ik me ongevraagd met alles te bemoeien en het eiland zo nu en dan te bezoeken om met Ikki dat glas limonade te nuttigen.