Vandaag hangen we de vlag uit. Al weten vermoedelijk maar weinig Europese Nederlanders waarom dat ding daar wappert op onze overheidsgebouwen.
We vlaggen omdat het vandaag Koninkrijksdag is.
Op 15 december 1954 tekende koningin Juliana het Statuut voor het Koninkrijk.
Koningin Juliana ondertekende de overeenkomst tussen de landen die samen het Koninkrijk vormden in dat jaar. Het Koninkrijk omvatte indertijd Suriname, de Nederlandse Antillen en het Europese Nederland. Ook Nederlands-Nieuw Guinea hoorde in dat jaar nog tot het Koninkrijk. Het gebied kreeg een grote mate van autonomie, maar het Statuut gold niet voor haar. In 1962 droeg Nederland dit overzeese gebied over aan Indonesië.
Het Statuut legde vast dat de bewoners van de genoemde landen de Nederlandse nationaliteit hadden en één staatshoofd, het huis van Oranje, boven zich accepteerden. Verder werd afgesproken dat de landen een gemeenschappelijk buitenlands beleid zouden voeren, een gezamenlijke defensie zou zorgen voor rust aan de grenzen. Daarnaast was verdere samenwerking mogelijk indien wenselijk. Het stond de landen vrij om interne aangelegenheden op eigen manier aan te pakken.
Het uitgangspunt van het Statuut was en is de gelijkwaardigheid tussen de landen.
Het Koninkrijk is steeds kleiner geworden.
In 1975 werd Suriname een zelfstandige republiek, in 1986 scheidde Aruba zich af en werd een autonoom land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Curaçao en St. Maarten kregen diezelfde status in 2010.
De drie andere eilanden, Bonaire, St. Eustatius en Saba, bungelen sinds dat jaar als bijzondere gemeentes, of Openbare Lichamen, aan Europees Nederland.
Dat in Europees Nederland weinigen weet hebben van deze dag, is niet onverwacht. Behalve als vakantieland of hangplek voor pensionado’s en BN’ers, is er weinig tot geen belangstelling voor de eilanden achtduizend kilometer verderop.
De gelijkwaardigheid waarover het Statuut rept, is ook zo veel jaar later niet voor iedereen tastbaar. Op Ikki’s eiland leven bijvoorbeeld een paar duizend mensen ver beneden de armoedegrens. Ja, daar blijf ik over zeuren. Ook op deze feestelijke dag.