Het wordt vermoedelijk een eenvoudige klus voor 2021 om het er wat beter vanaf te brengen dan dit bijna voorbije virusjaar. Al is het afwachten natuurlijk.
Voor het eiland is het te hopen dat de economie weer op gang komt en de zon blijft schijnen.
Dat je daarnaast hoopt dat de bewoners van Ikki’s eiland het goed zullen hebben, moet je maar niet hardop zeggen. Voor je het weet, schiet je uit je slof en wind je je weer op over de armoede waar een deel van de bevolking dagelijks de gevolgen van ondervindt. Ook een klaagzang over de Haagse houding in deze moet maar op de plank blijven liggen vandaag. Sommige liedjes zijn voorbij de houdbaarheidsdatum.
In die categorie valt ook een treurzang over het lokale bestuur. Bij het refrein zullen de meeste luisteraars de radio al zachter zetten.
De komende verkiezingen voor de Tweede Kamer zullen, wat de uitslag ook wordt, gevolgen hebben voor de vaste Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties. Een aantal leden, waaronder Antje Diertens (D66) en André Bosman (VVD) zullen niet terugkomen. Anderen, waaronder Nevin Özütok (Groenlinks), moeten via voorkeurstemmen hun plek zien te houden.
Nieuw aan het front zijn een paar nieuwkomers met een Caribische achtergrond. Jorien Wuite (D66) en Isaura Carrilho (Denk) bijvoorbeeld zullen ongetwijfeld hun beste beentje voorzetten om het Caribisch gebied te vertegenwoordigen de komende jaren. Als hun partij genoeg zetels krijgt of zij zelf voldoende stemmen weten te halen.
De politici op het eiland zullen in het nieuwe jaar hun handen vol hebben aan de vraag wie op welke stoel mag blijven zitten en aan al die grote toekomstdromen in de vorm van toerismeplannen, groene en blauwe visioenen.
Van dat front zal verder niet veel nieuws komen, ben ik bang.
‘Leer mij slechts het heden dragen,
met een rustig kalmen moed.’
Zo eindigt het gedicht Wat de toekomst brenge moge van Jacqueline E. van der Waals.
Nooit gedacht dat ik dat nog es zou gebruiken.
De wonderen zijn de wereld dus toch nog niet uit.
2021 kom maar op!