Je ziet het voor je. Stilletjes, naar de grond kijkend, slopen gisteravond de leden van de coalitiepartijen MPB en UPB één voor één naar buiten. Sommigen lichtelijk beschaamd, anderen met de heimelijke, neerbuigende glimlach van de regent.
De oppositie had om een extra vergadering gevraagd om duidelijkheid te krijgen over de mondelinge gedoogschikking waardoor Chogogo resort vorige week toch haar poorten kon openen.
De handelswijze van de Gezaghebber en de coalitiepartijen laat, niet voor het eerst, zien dat men besturen uiteindelijk maar niks vindt.
Al dat gedoe, al die meningen – je hebt er niets aan als een ondernemer voortvarend te werk wil gaan om het eiland verder te helpen. Moet jij ineens rekening houden met procedures en vergunningen, of nog erger, met plannen en visies op de toekomst. Kom daar maar eens mee aan zetten bij een ondernemer die 24 miljoen investeert.
Natuurlijk heb je in de afgelopen jaren net gedaan alsof ook jou de toekomst van het eiland interesseert. Je hebt grootse plannen geïnitieerd, je hebt harde uitspraken gedaan – zelfs beweert dat het eiland geprostitueerd wordt – maar jij wist ondertussen dat je daar niets voor koopt in de praktijk.
En dus loop je weg als je je moet verantwoorden. Waardoor het noodzakelijke quorum – het minimumaantal personen of leden dat aanwezig moet zijn – niet gehaald wordt.
Als je de media mag geloven, zijn er een paar leden van één van de coalitiepartijen, de MPB, niet gelukkig met de gang van zaken en de handelswijze van de andere leden van het Bestuurscollege.
Als dat gerucht waar is, is het misschien tijd voor die leden om de rug te rechten en keuzes te maken.
Nu hangt om dit College de geur van corruptie, onwil en onmacht.
Die geur haal je niet weg door weg te sluipen.
Die geur haal je weg door het raam open te zetten en frisse lucht binnen te laten.