bonaire.nu – 15.01.2023
Het werd tijd om weer eens op te ruimen. Al kon ik goed met de stapels boeken leven die op en naast het bureau lagen. Maar al gauw zag ik de voordelen van het ordenen. Je komt boeken tegen waarvan je het bestaan vergeten was.
Eén van die boeken was BZK in strategisch perspectief. Een bundel uit 2004 met de ondertitel Reflecties op de rol van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in de 21e eeuw.
Volgens de flaptekst wordt het Ministerie met vele uitdagingen van buitenaf geconfronteerd. Volgens de auteurs moet snel, alert en liefst pro-actief ingespeeld worden op die uitdagingen.
Daar is natuurlijk wel iets voor te zeggen.
De bundel doorbladerend kom je het woord Antillen niet tegen. In al die hoofdstukken gaat het over netwerksamenleving, prestatiemeting, systeemverantwoordelijkheid, civil society en meer rarigheid. Maar Koninkrijksrelaties was in het jaar 2004 blijkbaar niet van belang.
Nu, achttien jaar later kun je de conclusie trekken dat er iets veranderd is op het Ministerie. Politici lopen de deuren plat op al die eilanden, vliegen van bijeenkomst naar onderzoek, van kennismaking tot inventarisering. Iedere week heeft iemand wel een reden om het vliegtuig te pakken.
Op dit moment is de klimaatveranderingskenner, de heer Nijpels, bezig met een rondje om te kijken wat ervan het eiland overblijft na de stijging van die zeespiegel.
Eind van de maand komt het hele Koningshuis langs om te kijken hoe het ervoor staat en zal er vast een ernstig woord vallen over de slavernij.
Ook komt er een kwartiermakersmissie langs om te kijken welke bijdrage het eiland kan leveren aan het toekomstige slavernijmuseum, komt er over twee weken een tweeminutendebat over het sociaal minimum en wordt er hard gewerkt aan de implementatie van de mensenrechten.
Om de lijst maar niet langer te maken, wil ik alleen nog even melden dat het Den Haag ook behaagd heeft om werk te maken van een wetgevingsoverzicht.
Een van de opmerkelijkste uitspraken in die bundel uit 2004 staat op pagina 25.
‘Voorspellen is lastig. Zeker als het de toekomst betreft.’
Wie had voorspeld dat achttien jaar later het ministerie haar naam waarmaakt en dat Koninkrijksrelaties serieus wordt genomen, was ongetwijfeld uitgelachen.
Maar tenminste voor het oog lijkt er sprake van een verandering.
Alhoewel.
Ook vond ik de briefwisseling tussen Emma Goldman en Alexander Berkman terug.
Met de titel: Nowhere at Home.
Heb de twee bundels maar niet naast elkaar gezet.