Zo laat je de cijfers zien waarop het beleid in Europees Nederland geënt is voor wat betreft de vestiging van apotheken, zo word je verteld dat de afhaalpost in Rincon geen apotheek is en zo heb je een vriendelijk gesprek met Lennert van der Poel (Aruba) van Botica di Servicio en de Op=Op Voordeelshop.
Die keten, Botica di Servicio, met 4 apotheken op Aruba en 12 op Curaçao, probeert al een jaar lang een apotheek te openen op Bonaire. Dat schiet niet op.
Wel gaat a.s. vrijdag de Op=Op Voordeelshop open. ‘Wat een soort Discount-kruidvat is eigenlijk’, volgens Van der Poel. De winkel komt tegenover Van der Tweel.
‘Drie, vier jaar geleden keken we voor het eerst rond op het eiland. De toenmalige gedeputeerde die zorg in zijn pakket had, was enthousiast. We wilden graag een apotheek openen op de Kaya Grandi, maar daar was die gedeputeerde tegen. Het was te dicht bij Mariadal.
Op zijn advies hebben wij ons gericht op Hato en zijn daar gaan kijken en hebben een pand gehuurd. Op een gegeven moment was de verbouwing klaar en hebben we ontheffing aangevraagd. Die heb je nodig.
We kregen bezoek van de inspectie uit Nederland. Zij wezen ons erop dat we een vergunning nodig hadden. En natuurlijk een contract met de zorgverzekeraar. Daarvan dachten wij dat komt wel goed als wij er zijn. Dan kunnen mensen ons vinden en zien ze dat wij een goede service geven. Dan kan ZJCN niet om ons heen.
Nadat we erop gewezen waren, hebben we uiteraard een vergunning aangevraagd. Iets meer dan een jaar geleden.
Het contact met de instantie die daarover gaat, verliep vreemd. De sfeer was bijna vijandig te noemen. Er werd ons duidelijk gemaakt dat we niet moesten denken dat wij zomaar een apotheek konden openen op Bonaire. Dat was helemaal niet nodig.
“Sinds we in 2010 de apotheken genationaliseerd hebben, hebben we heel veel bespaard”, werd tegen ons gezegd. De meneer had het zelfs over 10 miljoen aan besparingen.
Overigens ben ik later gaan rekenen en heb ik feitelijk vastgesteld dat de farmaceutische zorgkosten op Bonaire hoger zijn dan op Aruba en Curaçao. Maar dat doet er nu niet toe.
Daarna werden we uitgenodigd door VWS om ons verhaal toe te lichten. Wat willen jullie nou en wat willen jullie laten zien?
Nou, toen hebben we ons pleidooi nogmaals gehouden. Wij willen in Hato zitten. Wij willen daar alles doen wat we op de andere eilanden ook doen. We zijn bereid personeel met jullie te delen, kennis te delen, samen in te kopen.
Met andere woorden, een win-win voor iedereen.
Twee jaar geleden hebben we bijvoorbeeld een assistent drie maanden gedetacheerd bij Mariadal. Zij zaten zo hoog dat HR van Mariadal ons belde.
Toen heb ik ze ook even netjes op het feit gewezen dat als zij een nieuwe apotheek willen openen, zij daarvoor een vergunning moeten aanvragen. En dat zij dan in hetzelfde traject terechtkomen.
Veel mensen denken dat een extra apotheek leidt tot kostenverhoging, maar dat is niet zo want de receptregelvergoeding blijft identiek.
Wat wij meebrengen is expertise. Die expertise hebben wij opgedaan op Aruba en Curaçao. We kennen de lokale mix van de verzekeraar, de zorg en mensen.
Het tekort aan personeel lossen we op door zelf op te leiden. We zijn vorig jaar een samenwerking aangegaan met LOI Nederland.
Waarbij wij opleidingsplekken zijn gaan creëren hier op Aruba en ook op Curaçao.
Twee van de vier apotheken op Aruba zijn nu HKZ gecertificeerd naar Nederlandse norm en vier op Curaçao.
Wij hebben ons laten registreren bij de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie (KNMP) als opleidingsplek voor de opleiding specialisatie apotheker.
En het eerste landskind studeert dit jaar af. Daar ben ik echt super trots op
Ondertussen hebben we een compleet ingerichte apotheek klaar staan. Vlakbij het Gezondheidscentrum Bon Bida Bonaire. Kastjes, alles is klaar. En we betalen elke maand netjes huur, dat is een ondernemersbeslissing. Dat zal ik nooit iemand voor de voeten gooien, maar het is wel een feit dat we dat doen.
Dat hebben we te goeder trouw gedaan. En dat zit me een beetje dwars.
Daarom zijn we ook een rechtszaak begonnen. Om het uitgeven van een vergunning af te dwingen.’
Op 15 juni 2023 dient Botica di Servicio een verzoek in om een vergunning te krijgen voor het vestigen van een apotheek op Bonaire.
Met dit verzoek opent zich een wondere wereld.
Ergens is iemand iets vergeten in de jaren na 2010.
Eenvoudig samengevat in dit citaat:
‘In uw brief van 1 september 2023 schrijft u dat op onze vergunningsaanvraag pas kan worden beslist na het horen van een adviescommissie. U schrijft verder dat deze adviescommissie dient te worden ingesteld bij algemene maatregelen van bestuur (“ AMvB”) en dat deze AMvB nog niet zou bestaan. Het wetgevingsproces voor het vaststellen van deze AMvB zou 8 tot 12 maanden in beslag nemen.’
Uiteraard is voor alles een oplossing:
‘Om die redenen heeft de Minister – in het belang van SAB – zelf dus een wetswijziging voorgesteld, waardoor instelling van de Commissie niet meer via een algemene maatregel van bestuur hoeft te geschieden. Dat laatste had immers nog veel meer tijd in beslag genomen (!).
Indien de voorgestelde wetswijziging inderdaad in werking treedt, kan de Minister zelf Commissieleden aanwijzen. Het is echter de verwachting dat dat proces ook zeker nog meerdere maanden in beslag zal nemen. Ten eerste moet namelijk de wetswijziging door de Eerste Kamer. Nadien moeten dan nog geschikte personen worden gevonden die deel kunnen en willen uitmaken van de Commissie. Vervolgens dient de Commissie de Minister over het Verzoek te adviseren, waarna de Minister pas een beslissing kan nemen op het Verzoek.’
In de zitting van 31 mei 2024 vindt ook de rechter dat het wel erg lang duurt allemaal en dat Service Apotheek Bonaire terecht in beroep is gegaan tegen het uitblijven van een uitspraak.
Het Ministerie vindt dat maar niks. En tekent bezwaar aan.
Want ja:
‘De door het Gerecht in de Uitspraak aangevoerde gronden en overwegingen zijn onjuist en lijken te zijn berust op een aantal misvattingen ten aanzien van het wetgevingstraject en de bevoegdheden van de Minister in dat verband.’
[…]
‘Anders dan het Gerecht in de Uitspraak suggereert, was het ook niet mogelijk geweest om uiterlijk op 27 januari 2024 te beslissen op het Verzoek als de Minister had besloten om een door de huidige wet voorgeschreven algemene maatregel van bestuur vast te laten stellen om de Commissie in te stellen. Het vaststellen van een algemene maatregel van bestuur vereist immers hetzelfde omvangrijke, zo niet een nog omvangrijker traject, als het traject van de wetswijzing die de Minister thans heeft ingezet. Een algemene maatregel van bestuur wordt immers ook door de regering vastgesteld. Zoals hiervoor al is aangegeven, dient een voorstel daartoe eerst te worden besproken in de ministerraad. De Raad van State moet erover adviseren en daarna moet de maatregel bij koninklijk besluit worden vastgesteld, gevolgd door bekendmaking daarvan in het Staatsblad, waarna de algemene maatregel van bestuur met ingang van de tweede kalendermaand na de datum van bekendmaking (pas) van kracht wordt.’
Oftewel: je vergeet in 2010 de wetgeving naar behoren in te richten en mag je als ondernemer in 2024 in de wachtkamer plaatsnemen.
Het zal wel naïef zijn om aan te komen met een voorlopige voorziening als oplossing.