‘Ik moest een paar maanden geleden naar Nederland. Een familielid moest onverwacht opgenomen worden in een verzorgingshuis.
Omdat ik wat zaken moest regelen, had ik een afspraak met de instellingsarts.
Nadat ik me voorgesteld had en uitlegde waarom ik wat later was doordat ik van Bonaire moest komen, keek hij naar de casemanager en zei: ‘Daar gaat ieder jaar 100 miljoen Euro naartoe voor de zorg.’’
Ze kijkt me aan. ‘Dat was het enige dat ie zei.’
Ze zucht.
‘Zo zien ze ons dus. Ik dacht dit wordt een leuk gesprek. Ik ben niet op mijn mondje gevallen. Maar ik had bijna tranen in mijn ogen.’