Uit: Piet de Kleijn – Combinatiewoordenboek – Rozenberg Publishers
2018 komt eraan. Het jaar waarin Nederland aan de hand van een derde kabinet onder leiding van de heer M. Rutte de toekomst tegemoet wandelt.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties is in het kabinet Rutte Drie in handen van D66, in de persoon van mevrouw K. Ollongren.
Mevrouw Ollongren kent volgens de site van D66 het reilen en zeilen van de Haagse politiek als geen ander. Mevrouw begon haar carrière 22 jaar geleden bij het ministerie van Economische Zaken, waarna ze in 2007 de overstap maakte naar het ministerie van Algemene Zaken. In 2011 werd ze secretaris-generaal, de hoogste ambtenaar op het ministerie.
De Volkskrant verkoos haar in 2011 tot invloedrijkste vrouw in Nederland.
D66 en Ikki’s eiland kennen elkaar al lang. Er is een aardig lijstje te maken van D66’ers die zich verbaal met Caribisch Nederland hebben beziggehouden.
Met Raymond Knops nu als staatssecretaris op hetzelfde ministerie heeft ook het CDA een vinger in dezelfde relationele pap. Ook al een partij met een lange geschiedenis van praten over de eilanden.
D66 is een partij van woorden. Vaak nog raak gekozen ook. Er wordt een wereldbeeld mee geschetst waar je een goed humeur van krijgt. Alles wat een beschaafd mens wil, goed onderwijs, oog voor de wereld en het individu en mededogen met hen die het lastig hebben, D66 onderschrijft het allemaal.
Het na- en voordeel van een pragmatische partij is dat je haar amper kunt betrappen op het niet nakomen van het woord. Een pragmatische partij hoeft naar haar aard niet te kiezen. Ze laat zich leiden door de werkelijkheid en daarin is vaak weinig ruimte voor mooie woorden. Een pragmatische partij wordt niet boos als de realiteit de droom onmogelijk maakt, ze accepteert de nederlaag omdat ze in alle redelijkheid weet dat de dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn.
Redelijkheid is een rem op handelen.
Het is opvallend hoe vaak het woord ‘willen’ voorkomt in het verkiezingsprogramma 2017 van D66.
Willen kun je vertalen als verlangen, begeren, wensen of eisen.
Willen is ook een van de belangrijkste hulpwerkwoorden van modaliteit.
Modale werkwoorden geven een bepaalde houding ten opzichte van het werkwoord aan.
Voor politici is taal een voertuig om iets of niets te zeggen met behulp van veel hulpwerkwoorden. Hulpwerkwoorden geven geen handeling aan in een zin. Dat heeft als voordeel dat je weinig concrete afspraken hoeft te maken wat tijd betreft, heb ik in een eerder stukje al eens gemeld.
Nu de partij van de redelijkheid de ministeriële verantwoordelijkheid op zich heeft genomen om zorg te dragen voor de Koninkrijksrelaties, is de kerstwens dit jaar eenvoudig: doe iets aan de armoede waaronder een deel van de bewoners van de eilanden gebukt gaat.
Dat moet je willen, D66. Willen in de betekenis van eisen.
Want redelijkheid kent naast billijkheid ook rechtvaardigheid als synoniem.