Zo roep je dat er maar een bom op Ikki’s eiland moet worden losgelaten, zo krijg je tientallen reacties vanaf het eiland in je brievenbussen.
Eén daarvan is een mooie opmaat voor nog een paar stukjes over al die wegen die wie weet op een dag naar Rome leiden.
E-mail, zondag 26 augustus 2018:
“Een dergelijk initiatief moet vanuit Bonaire komen. Van mensen die integer zijn en onafhankelijk van politiek Bonaire en Den Haag.
Het moeten individuen zijn die stappen durven nemen en daarnaast in staat zijn om te verbinden.
Wij moeten niet zoeken naar een oplossing omdat de lokale politiek niet functioneert. Dan houd je namelijk het probleem in stand. Wij moeten ervoor zorgdragen dat politiek Bonaire gaat functioneren. Dat is de meest duurzame oplossing. Een bezem door het hele ambtenaren apparaat waarbij gekwalificeerde ambtenaren blijven en de nog te ontwikkelen ambtenaren worden ontwikkelt en afscheid nemen van ambtenaren die niet passen in een professionele organisatie.
Er dient verbinding tussen het RCB en OLB te worden gemaakt (wellicht een samenvoeging) en met één gezicht communiceren met Nederland. Dat is vanuit mijn perspectief DE oplossing.
Haal uit NL goed opgeleide Caribische Nederlanders en begeleid ze (op een professionele manier) en laat ze hier verder groeien. Betaal hun studiefinanciering terug (dat doet RCN al) en laat ze werken voor de overheid.
Plaats in Nederland een vertegenwoording van Bonaire en laat deze vertegenwoordiger lobbyen voor Bonaire.
Dit is mijn visie op een duurzame toekomst voor Bonaire en daar geloof ik in!”
Dit is niet de dag om met een paar voor de hand liggende opmerkingen deze opgewekte visie in het mapje Kleine denkers, Grote gedachten te stoppen.
Want welbeschouwd is dit de weg. Die lang is en ook eenzaamheid kent.