Op 27 juni stuurde Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Tamara van Ark, een brief met de Voortgangsrapportage ijkpunt bestaanszekerheid Caribisch Nederland aan de Tweede Kamer. In die brief wordt een rooskleurig beeld geschetst van de voortgang van het pakket van maatregelen dat in 2018 is aangekondigd om de armoede te bestrijden. De eerste effecten van deze maatregelen zijn inmiddels zichtbaar, maar ze zijn minder rooskleurig dan de Staatssecretaris schetst.
Uit de cijfers in de bijlage bij deze Voortgangsrapportage blijkt dat mensen op Bonaire met een minimumloon er in 2019 geen steek op vooruit zijn gegaan. De minimale kosten van levensonderhoud voor een alleenstaande zijn in 2019 met een bedrag van $71 gestegen. Het minimumloon steeg na de beleidsmaatregelen van de regering wel met $69, maar per saldo ging deze werkende alleenstaande er dus zelfs $2 op achteruit. Een echtpaar met een kind, waarvan een van de partners werkt, zag de kosten stijgen met $98 en het inkomen (minimumloon + kinderbijslag) met $91. Ondanks de beleidsmatige stijging van het minimumloon met 5% bovenop de inflatiecorrectie gingen mensen met een minimumloon er dus niet op vooruit. Daar zijn twee oorzaken voor. De berekening voor een werkende alleenstaande maakt dit duidelijk.
1. De eerste oorzaak is het grote verschil tussen de minimaal noodzakelijke kosten van levensonderhoud en het minimumloon. Op een minimumloon van $825 levert 3,5% inflatiecorrectie een bedrag van bijna $29 extra inkomen op. Maar met een inflatie van 3,5% stijgt het vastgestelde bedrag van $1.350 aan kosten van levensonderhoud voor een werkende alleenstaande met ruim $47. Omdat de kosten van levensonderhoud veel hoger zijn dan het minimumloon stijgt de armoede als lonen met niet meer dan de inflatiecorrectie stijgen. Bonaire heeft dat sinds 2011 ervaren.
2. De tweede oorzaak is, dat de prijsstijging van de bovengenoemde kosten voor minima in 2019 groter is dan de stijging van de CPI (consumentenprijsindex). De vaste uitgaven (maar liefst 72% van het budget van een alleenstaande) kenden een veel hogere prijsstijging dan de CPI. De kosten van levensonderhoud voor een alleenstaande gingen hierdoor $24 meer omhoog dan op grond van het CPI cijfer kon worden verwacht.
De beleidsmatige stijging van het minimumloon met 5% leverde de alleenstaande minimumloner $40 aan extra inkomsten op. Aan oorzaak #1 raakte hij vervolgens $18 kwijt, en aan oorzaak #2 nog eens $24. Tel uit je winst… Gefopt!
Pingback: Van makamba’s en spiegels – Auke van der Berg ~ Ikki's eiland. De horzel van het koninkrijk