La Terrazza – Kralendijk
In zijn wekelijkse column Kralendijkse Kringen die in Amigoe verschijnt, wijst Arjen de Wolff het Bestuurscollege van Ikki’s eiland op het in zijn ogen falende beleid. Onder de kop Bewust onbekwaam, onnodig instabiel beschrijft hij dat College als een ploeg praatjesmakers die er niet veel van bakt.
Dat De Wolff tot deze conclusie komt, is niet zo verbazingwekkend. Want inderdaad, anderhalf jaar na de verkiezingen is de meest opvallende daadkracht van dit College de eindeloze stroom foto’s van de partijleider van de grootste partij. Daarnaast heeft men de beschikking over een grote voorraad woorden. Wat op zich handig is als je plannen, beleid en dromen wilt verkopen aan de kiezer natuurlijk. Maar des te vreemder is het dat dit College, wat transparantie en behoorlijk bestuur hoog in het vaandel zegt te hebben, anderen het woord ontzegt. Ben Oleana (BHM-affaire), Delno Tromp (TCB) en Etienne van der Horst (Directie R&O) wordt het zwijgen opgelegd. Het is blijkbaar niet de bedoeling om in het openbaar rekenschap af te leggen van de misstanden die je bij het openbare bestuur signaleert.
Ook ben ik het met De Wolff eens dat het tijd wordt dat de mensen van goede wil binnen de twee betrokken partijen laten zien waar ze voor staan. Waarbij De Wolff ervan uitgaat dat die mensen bestaan. En wie ben ik om daaraan te twijfelen.
Het zou aardig geweest zijn als De Wolff ook even naar de rol van de oppositie had gekeken. Want na anderhalf jaar kun je ook vaststellen dat die rol nog niet volwassen is ingevuld. Behalve met kritiek strooien, heeft de oppositie geen duidelijk gezicht gekregen door met plannen, alternatieven en mogelijke oplossingen te komen.
Oppositie voeren hoeft niet alleen te bestaan uit kritiek de wereld in slingeren, je kunt ook op alternatieven wijzen. Waardoor de kiezer een keuze heeft.
Misschien moeten de heren De Wolff en Abraham het daar de volgende keer op het terras van La Terrazza maar es over hebben.
Ja, die foto zag ik wel voorbijkomen.