De afgelopen jaren is er vaak en veel nagedacht over de toekomst van Ikki’s eiland. Dat gepieker heeft geresulteerd in een serie plannen.
Natuurlijk, als een plan klaar is, stuit je op een probleem. Je moet keuzes maken.
Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om het ding in een la te stoppen. Daar is veel voor te zeggen, want het alternatief is dat je aan de slag moet. En dat betekent nog veel meer keuzes.
De lokale bestuurders op het eiland hebben geluk. Zij maken voorlopig geen keuzes. Zij willen blijkbaar wachten op dat Masterplan 2030 voor ze stappen gaan ondernemen.
Dat plan mag dan misschien onzichtbaar zijn, het is veelbelovend:
‘We all dream of a thriving future. A thriving future for our kids, our families, our friends and our neighborhoods. A thriving future where everybody has a satisfying job and where there is no poverty, a thriving future where the economy is flourishing and in balance with the nature and culture of Bonaire.’
De Griekse filosoof Zeno van Elea was een wijs man. ‘Door te zwijgen verneem ik de gebreken van anderen en verberg ik de mijne’, schreef hij. Het gedrag van het lokale bestuur doet vermoeden dat deze tekst op het bord stond tijdens de bijscholingscursus Besturen voor beginners.
Er is vast een denker te vinden die wat minder cynisch naar de samenleving kijkt. Die zal erop wijzen dat als je de plannen voor Plantage Bolivia en de mogelijke containerhaven bij Hato voorbij ziet komen, je ook zelf initiatief kunt nemen.
Politiek gaat niet alleen over het wachten op en het beoordelen van aanvragen van vergunningen.
Besturen kan samengaan met het hebben van een visie. Met alleen dromen van een thriving future kom je er niet.