Het College financieel toezicht (Cft) heeft het Bestuurscollege van Ikki’s eiland voor de zoveelste keer op de vingers getikt. Niet dat het veel uit zal halen. Men hoort het gemopper aan, haalt de schouders op en gaat over tot de wanorde van de dag.
Eén van de onderwerpen waar het Cft het Bestuurscollege over kapittelt is het grondbeleid.
Rond de Kadernota voor het grondbeleid is al sinds 2017 een pingpongspelletje gaande tussen het Bestuurscollege en de Eilandsraad. Een van de redenen waarom het Cft de begroting, ook niet voor het eerst, niet goed kan keuren.
Gisteren meldde bonaire.nu dat de Eilandsraad zelf aan de slag gaat met het grondbeleid.
‘Grondbeleid is’, volgens de site van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), ‘een middel om ruimtelijke doelstellingen op het gebied van de volkshuisvesting, lokale economie, natuur en groen, infrastructuur en maatschappelijke voorzieningen te realiseren. Er bestaan verschillende vormen van grondbeleid. Bij actief grondbeleid verwerft de gemeente de gronden zelf. Bij passief grondbeleid laat de gemeente de grondverwerving en -uitgifte over aan private partijen. Een tussenvorm van grondbeleid is het publiek-privaat samenwerkingsmodel (PPS). De verschillende vormen van grondbeleid verschillen qua sturingsmogelijkheden en risico’s voor de gemeente.’
Nu de Eilandsraad de mouwen op gaat stropen, is de tijd misschien rijp om een paar zaken die het eiland nogal bezighouden met open vizier te benaderen.
Neem bijvoorbeeld de handel en wandel rond Plantage Bolivia. Je kunt weer de schouders ophalen en roepen dat er nog geen vergunningen zijn aangevraagd, maar je kunt ook opening van zaken geven.
De eigenaar van Plantage Bolivia heeft bijvoorbeeld een planningsbureau ingehuurd om een MER te maken voor Plantage Bolivia.
Wat is een m.e.r.? Dat wordt uitgelegd op de site van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat:
Het voorkomen van aantasting van het milieu is van groot maatschappelijk belang. Het is daarom zaak om het milieubelang volwaardig in de besluitvorming te betrekken. Om hier in de praktijk vorm aan te geven is het instrument milieueffectrapportage of te wel m.e.r. ontwikkeld.
M.e.r. is een procedure met als hoofddoel het milieubelang volwaardig te laten meewegen bij de voorbereiding en vaststelling van plannen en besluiten. Plannen en besluiten van de overheid over initiatieven en activiteiten van publieke en private partijen die (uiteindelijk) belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu kunnen hebben. Dit doel wordt bereikt door in de m.e.r.-procedure:
- De milieugevolgen van het initiatief of de activiteit en reële alternatieven hiervoor systematisch, transparant en objectief in beeld te brengen in het zogenoemde milieueffectrapport of MER en maatregelen te beschrijven om negatieve gevolgen te voorkomen of te beperken.
- De kwaliteit van het MER bij plannen en complexe besluiten te laten toetsen door de onafhankelijke landelijke Commissie voor de milieueffectrapportage, de Commissie m.e.r.
- De maatschappij te betrekken door één ieder de mogelijkheid te bieden om in te spreken en zijn of haar zienswijze naar voren te brengen.
- De milieugevolgen, de alternatieven en de ingebrachte zienswijzen en adviezen mee te laten wegen bij de vaststelling van het plan of het nemen van het besluit en de wijze waarop dat is gebeurd toe te lichten. M.e.r. kan de overheid dus helpen bij de besluitvorming.
Mocht het Eilandbestuur de maatschappij bij de plannen willen betrekken ‘door één ieder de mogelijkheid te bieden om in te spreken en zijn of haar zienswijze naar voren te brengen’, is het handig om die maatschappij van informatie te voorzien.
Je zou om te beginnen twee bestaande rapporten openbaar kunnen maken die ook gebruikt worden als input voor de MER voor Plantage Bolivia.
Die twee rapporten zijn een inventarisatie gemaakt door Carmabi in november 2020 en een natuuronderzoek voltooid door Wildconscience.
Als we dan toch opening van zaken geven, maak dan ook de rapportage van Toezicht en Handhaving als reactie op de ingediende klachten inzake illegale activiteiten op Plantage Bolivia openbaar.
En kijk daarna naar het verzoek bestemmingswijziging ‘open-Landschap’ naar ‘Natuur’ voor hetzelfde gebied.
Dat de betrokken gedeputeerde heeft aangeboden om de Eilandsraad bij te staan met ambtelijke ondersteuning is mooi.
Maar laat de vraag onverlet waarom hijzelf niet voortvarend te werk is gegaan.