bonaire.nu – 30.07.2023
De waarnemend Rijksvertegenwoordiger, de heer Helmond, wees het Bestuurscollege in een brief erop dat zij besluiten die zij neemt, moet publiceren. Wat op zich al een merkwaardige zaak is.
De Rijksvertegenwoordiger vindt dat er een plan van aanpak moet komen. Want, schrijft hij, ‘transparantie en het afleggen van verantwoording zijn essentieel voor goed openbaar bestuur en voor het vertrouwen tussen samenleving en de overheid.’
Om duidelijk te maken dat hij dit niet zelf bedacht heeft wijst de heer Helmond op de regelgeving. Wettelijk is vastgelegd dat besluiten openbaar moeten worden gemaakt. Wat op zich al een merkwaardige zaak is.
Voor 1 oktober a.s. verwacht de Rijksvertegenwoordiger een plan van aanpak van het Bestuurscollege. De heer Helmond is een milde meneer. Hij ziet ook wel in dat het ‘een specialistische materie betreft’.
En dus biedt hij hulp aan: ‘Mocht ik u kunnen faciliteren in dit proces (…), ben ik graag bereid hierover met u in overleg te treden’. Wat op zich al een merkwaardige zaak is.
Want hoe moeilijk is het om een besluit naar buiten te brengen? Je huurt een tentje, een paar tafels en stoelen en je vertelt aan iedereen wat je besloten hebt. Daar heb je geen specialisten voor nodig. Hoogstens een microfoon.
In dezelfde week meldde de Nationale ombudsman op zijn website dat hij veel klachten ontvangt vanaf het eiland over het Openbaar Lichaam. Uit die klachten blijkt dat ook bij het OLB wel een cursus Communiceren voor Beginners welkom is. Veel en vaak blijven vragen en verzoeken onbeantwoord. En dat leidt ‘tot een algemeen gevoel van ontevredenheid’.
Dat er ook wordt geklaagd over het Korps Politie Caribisch Nederland, de IND en de Sociale Verzekeringsbank laat zien dat die cursus financieel aantrekkelijk is voor de aanbieder.
Verder heeft de Nationale ombudsman signalen ontvangen. Niet vanuit de ruimte, maar vanaf het eiland. Die signalen wezen op de ‘zorgelijke situatie van ouderen.’ Bij die signalen moet u denken aan ‘armoede en een gebrek aan beschikbare voorzieningen’.
Ook blijkt dat ‘sommige ouderen het signaal afgeven dat ze niet over een e-mailadres of laptop beschikken.’
Dat is dan toch een voordeel van signalen: je hebt helemaal geen laptop nodig om te communiceren.
De coördinator van de Ombudsman is blij. ‘Ik ben erg blij dat steeds meer mensen ons weten te vinden. En hoewel de gesprekken vaak over moeilijke en belastende onderwerpen gaan, zijn de burgers wel veerkrachtig.’
Dat laatste doet deugd. Zit je daar zonder laptop, maar met lege maag, ben je toch maar mooi een doorzetter.
Misschien moet de waarnemend Rijksvertegenwoordiger nog maar een brief schrijven. Kan hij de Nationale ombudsman vragen wat er nu gaat gebeuren.
Want je kunt wel blij zijn met signalen, maar wat heeft die e-mailloze oudere daar aan?
Die wil graag eten, op tijd een antwoord, een fatsoenlijk bestuur en als laatste misschien een laptop. Neemt ie vanzelf wel e-mail.