Nu de rechtspraak op zich laat wachten en het lokale nieuws in de ban is van roddels, verwijten en feiten rondom de verhoging van de fractievergoedingen, het wel of niet op de hoogte zijn van de voorgestelde veranderingen in wetgeving (WOLBes en FINBes) en andere verhaaltjes, lijkt het alsof de Air Ambulance-soap achter de horizon is verdwenen.
De post bracht toch nog een paar serieuze e-mails.
Een jurist stuurde een overzicht van regelgeving die telt als je het over (inter)nationale luchtverkeer hebt. Het was een lange e-mail. En ik moet bekennen dat ik er weinig van begreep.
Gelukkig stuurde een mevrouw een mooie e-mail vol optimisme:
‘Stel nu dat men om de tafel gaat zitten met alle betrokken partijen en op een rijtje zet wat de mogelijkheden zijn om samen te werken. Je hebt toch die “Dutch Caribbean Hospital Alliance” (DCHA)? Dat is een coöperatie tussen de ziekenhuisinstellingen op de eilanden Curaçao, Aruba, Sint-Maarten, Bonaire, Saba en Sint-Eustatius. Volgens de website van overheid is die club opgericht ‘om de kwetsbaarheid en afhankelijkheid te verminderen, maar bovenal de continuïteit van medisch specialistische zorg te kunnen garanderen in de toekomst en de kwaliteit en beschikbaarheid van medisch specialistische zorg daar waar mogelijk te laten toenemen.’
Je zou zeggen dat je hiermee uit de voeten kunt, schrijft mevrouw.
‘Het zou een mooi begin kunnen zijn van een gemeenschappelijke Antilliaanse aanpak. Een voorbeeld van hoe het ook zou kunnen.’
Maar ja, schrijft ze aan het einde van haar e-mail, ‘mijn vader had als motto een uitspraak van George Bernard Shaw: Zowel optimisten als pessimisten dragen bij aan de samenleving. De optimist vindt het vliegtuig uit, de pessimist de parachute.’