De Nederlandse Antillen (Papiaments: Antias Hulandes, Engels: Netherlands Antilles) waren van 15 december 1954 tot 10 oktober 2010 een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden, aanvankelijk bestaande uit zes eilanden in de Caraïbische Zee die tot twee eilandengroepen van de Kleine Antillen behoren. In 1986 ging Aruba als afzonderlijk land binnen het Koninkrijk verder. In 2010 volgden Curaçao en Sint Maarten, terwijl Saba, Sint Eustatius en Bonaire (ook bekend als de BES-eilanden) als ‘bijzondere gemeenten’ werden opgenomen in het moederland als Caribisch Nederland. De Nederlandse Antillen bestaan dus niet langer als staatkundige eenheid.
De benaming Nederlandse Antillen wordt nog gebruikt als verzamelnaam voor alle eilanden in de Caraïbische Zee die tot het Koninkrijk der Nederlanden behoren, ongeacht de uiteenlopende statuten, te vergelijken met de Nederlandse Waddeneilanden die ook geen politieke eenheid vormen.
De totale landoppervlakte van de Nederlandse Antillen is 980 km². Van 1986 tot 2010, toen Aruba er niet meer bij gerekend werd, bedroeg de oppervlakte 800 km². De hoofdstad was Willemstad op het eiland Curaçao. Dat is verreweg de grootste stad van de Nederlandse Antillen.