‘Hier was het kamp,’ meldt Ikki. Hij wijst naar links.
Ik kijk hem vragend aan.
‘In de oorlog’, verduidelijkt Ikki.
Op de plek waar in de Tweede Wereldoorlog een interneringskamp was, ligt nu hotel Divi Flamingo te zonnebaden.
‘Niet veel mensen weten dat hier een kamp was’, zegt Ikki, ‘er zaten Duitsers en een handjevol NSB-ers opgesloten. Maar ook voor de nazi’s gevluchte Duitsers.’
Ikki toetert, zwaait naar een oudere man die oversteekt.
‘Weet je wat raar is? Ook ruim dertig uit Duitsland gevluchte joden werden er opgesloten. Alles wat Duits was, werd hier gebracht. Begrijp je wat ik bedoel.’
Ik bedenk dat ik een paar Duitse straatnamen zag in Kralendijk.
‘Ja,’ zegt Ikki, ‘ sommige bleven na de oorlog. Maar er waren ook Duitsers die hier al eerder waren gekomen, hoor.’
Als we verder rijden, is Ikki even stil.
‘Ik zal je deze week het oorlogsmonument laten zien. Er zijn 34 eilandbewoners in de oorlog omgekomen. Duitse onderzeeërs schoten op olietankers.’
Even later verschijnt er weer een glimlach.
‘We hadden het beste met jullie voor trouwens. Er werd op de Antillen van alles georganiseerd om geld of spullen naar Nederland te sturen.’
Ikki wijst op een nieuw hotel.
‘Weet je trouwens dat waar het kamp was, later het eerste hotel van het eiland stond? Ergens begin jaren vijftig werd daar Hotel Zeebad geopend.’