bonaire.nu – 19 juni 2022
Het woord bestaat echt: veranderstress. Er zijn mensen die daar zelfs hun boterham mee verdienen. Zij begeleiden bedrijven of individuen die gebukt gaan onder de gevolgen van veranderingen.
Het is verleidelijk om een aantal veranderstresscoaches naar het eiland te sturen, alleen lopen er de laatste tijd al veel te veel mensen rond die het goede voor hebben met het eiland en met hun eigen portemonnee. Daar hoeft niet nog een peloton coaches bij.
Het eiland verlamt. Aan alle kanten.
Die verlamming is het gevolg van te veel veranderingen in te korte tijd.
De duizenden, al dan niet tijdelijke, nieuwe bewoners zorgen niet alleen voor files rond de gaten op de te krappe wegen, maar ook voor lange wachtrijen voor de loketten van instellingen.
De huizenmarkt is onder andere verknald voor de lokale bevolking door al die jongeren die zo graag een tijdje op het prachtige, mooie eiland willen bijkomen van de grote druk waaronder ze leven in het regenachtige moederland.
Maar niet alleen de vrolijke jeugd legt beslag op de huizenmarkt. Ook is het eiland in trek bij de oudere generaties die met plezier hun opgespaarde euro’s als belegging stoppen in een verhuurbaar tweede huis.
Daarnaast hebben de ontwikkelaars van resorts en hotels ontdekt dat je zomaar kunt gaan bouwen in afwachting van een vergunning. Meer dan een goed gesprek is niet nodig om een extra etage op je paleis in wording te metselen. Later kun je alsnog al dat papierwerk wel regelen.
Het eiland verlamt. Aan alle kanten.
De verwachting is dat de bevolking in de komende jaren nog minstens 10.000 extra bewoners op die 288 vierkante kilometer mag verwelkomen.
En niemand durft ogenschijnlijk aan de noodrem te trekken.
Je zou van bestuurders en politici mogen verwachten dat ze behalve het plaatsen van 24 camera’s om de belasting op autobezit efficiënter te laten verlopen, ook laten weten op welke wegen die auto’s moeten rijden. Om maar iets kleins te noemen.
De komende winter zal in het teken staan van de verkiezingen in maart 2023. Een paar dingen staan bij voorbaat vast. De politici zullen om de beurt roepen dat ze ervoor zullen zorgen dat de lokale bevolking het na die verkiezingen beter zal hebben. Iedereen zal een huis uit kunnen zoeken, iedereen zal een goed gevulde maag hebben voor de zon ondergaat, alle kinderen zullen van ’s ochtends vroeg tot laat in de avond gelukkig zijn.
Maar waar is de bestuurder, politicus die vandaag de vinger op durft te steken en roept dat de maat vol is.
Dat het tijd wordt om met de gemeentewetgeving onder de arm, desnoods tijdelijk, een halt toe te roepen aan deze ontwikkelingen.
Die wetgeving biedt kansen genoeg om te sturen.
Zoals zo vaak: een veranderstresscoach is niet nodig. Gewoon gezond verstand is genoeg.